Ach ta dzisiejsza młodzież.

    Strasznie mnie denerwuje, jak ludzie powtarzają różne dziwne frazesy, które wrzucają wszystkich do jednego worka, bez wyjątku. Stereotypy znaczy. Tak często to robią, że po pewnym czasie sami zaczynają wierzyć w to, co bezmyślnie powielają. Jest kilka takich, które powodują, że za każdym razem mam ochotę się odezwać, ale tego nie robię. Dlatego właśnie dziś się odezwę. Choćby wirtualnie.

   W kółko słyszymy tylko:
 
"bo ta dzisiejsza młodzież....." 

 Taaaa.
 
Albo:

"Te dzieci to teraz tylko przed tymi komputerami siedzą i sobie oczy psują....."


         Muszę, po prostu muszę obalić ten mit. Każdego niedowiarka zapraszam na moje własne osiedle, gdzie od rana do wieczora słychać głośne śmiechy. Z przyjemnością przyglądam się z okna "robaczkom", które wcale nie różnią się od tych wychowywanych w latach 80'ych czy 90'ych. Nie wierzę, że nie mają komputerów, tabletów czy smartfonów. To dzieci takie same, jakie były zawsze- uwielbiające bawić się na dworze. Jeżdżą rowerami, skaczą na skakankach, skaczą w gumę czy strzelają z łuków.

        I nawet nie przeszkadza mi, że cała trajkocząca zbieranina uwielbia ławkę pod moją klatką, bo jak widzę nastolatki bawiące się w chowanego to mnie to po prostu rozczula.

       Byli też widywani rycerze jak spod Grunwaldu czy tajniacy z bronią, ale prawdziwym hitem były kiedyś wyścigi w sklepowych wózkach z Biedronki. Do dziś się zastanawiamy skąd oni je wytrzasnęli....?


                                                                              ***

        Szaro-zielony "LEOŚ" dla Leosia Słodziaka. Precz ze stereotypem chłopięcego koloru (czytaj niebieskiego). Dodam też, że Leon to moje ulubione imię męskie i mam do niego wielki sentyment. Synuś nasz kochany miał takie imię otrzymać, ale to już dłuższa historia.